A Jatareḍḍa nun cc’era u jornu ca u focu si pigghiau a casa cu nuiautri dintra. Ḍḍu jornu ca u focu n’ammazzau, nun a truvammu quannu ci jemmu a purtari u prusciuttu cottu di manciari.
Prima s’aḍḍumau u focu nnê finestri, doppu nnê muri; ḍḍa vota nun arriniscemmu a acchianari ḍḍi muri lisci. Finarmenti, u focu n’arrubau a vita cu a so’ vasata bruciata.
Mi pari câ Jatareḍḍa ni taliàu mòriri di ncapu, assittata supra â ringhiera dû vicinu. Capaci ca ci vinni a curpa. Po èssiri ca pinzau ca fu pi curpa d’iḍḍa ca nun arrinescemmu a nèsciri dâ casa.
Mancu du’ jorna passaru di quannu muremmu a quannu aduttàrunu a Jatareḍḍa. A famigghia ca l’aduttau avìa autri jatti. Quannu agghicau â casa di ḍḍa famigghia, u primu câ Jatareḍḍa vitti fu a ḍḍi cristiani purtari fora dû frigu un pezzu di prusciuttu cottu.
Jorna doppu ca murìu a jatareḍḍa, l'autri jatti e ḍḍa famigghia, i parenti di ḍḍa famigghia purtaru i cìnniri e i spàrsiru ntunnu ô postu unni u focu si pigghiau a casa cû nuiautri dintra; n’autri palori, pari ca tuttu u munnu murìu pi curpa di nuiautri.
Comments